OKTOBER
REIZEN
2015 REITER ALM Duitsland + Oostenrijk
Bad Reichenhall - Oberjettenberg - Neue Traunsteiner Hütte - Edelweißlahnerkopf - Große Bruder - Reit
Vrijdag 23 tot donderdag 29 oktober
8 meelopers: Bertus Ellen Hans Karien Marlies Marten Piet Ron
Heenreis
Hoewel
de CityNightLine bijna drie kwartier te laat vertrekt, zijn we een paar
minuten te vroeg op München Hauptbahnhof. Tijd genoeg voor frische
Brötchen. De Meridian-trein komt iets te laat in een mistig Freilassing
aan. Daar heeft de lokale trein naar Bad Reichenhall opgewacht dus we
kunnen meteen doorrijden naar onze eindbestemming, waar precies als wij
aankomen de zon door de mistwolken breekt, Voor het eerst in de
geschiedenis van Oktoberreizen laten we ons per taxi naar het beginpunt
van de wandeling brengen in Oberjettenberg.
Zaterdag
Eerst
gaan we door prachtige bossen, helaas vaak ik de schaduw van de enorme
rotswanden van de Reiteralm. Toch genieten we af en toe van de zon die
net over rand van de bergen knipoogt. De uitzichten naar het westen
zijn prachtig, met dichtbij de Sonntagshorn en in de verte de Wilde
Kaiser. We klimmen van 700 meter naar het Schrecksattel op 1620 meter.
Daar betreden we de eigenlijke Reiter Alm, vol larixen in prachtige
herfstkleuren. Volop in de zon gaat het op en neer naar de Neue Traunsteiner Hütte
op 1560 meter. Op zaterdagavond is er livemuziek ter afsluiting van het
seizoen met een vrij jong publiekf. Vanaf zondagavond hebben we het
rijk (vrijwel) alleen in deze hut. Alleen op dinsdag krijgen we
gezelschap van (Nederlandse) militairen.
Zondag
We maken een prachtige retourwandeling naar de Edelweißlahnerkopf
op 1953 meter hoogte. De route gaat over kleine paadjes en die vergen
veel concentratie. Helaas voor Hans laat die hem even in de steek en
hij komt hard in aanraking met de bodem. Gelukkig geen aanleiding om de
tocht te onderbreken. Net voor de top komen we op de oostelijke kam van
de Reiter Alm. Zowel vanaf de kam als vanaf de top zijn de uitzichten
naar het oosten adembenemend. Diep beneden ons ligt de turkooise
Hintersee, daarachter prachtige bergweiden aan de voet van de
HochKalter en de Watzmann en de andere bergen rond Berchtesgaden. Op de
terugweg betrekt de hemel maar we houden het droog tot de hut. Als de
zon ondergaat is de bewolking alweer opgelost.
Maandag
De luxe van dit jaar zit hem in het feit dat we vier nachten in één hut
blijven. Dus ook op maandag wandelen we zonder bagage. Na twee dagen
wandelen in Duitsland trekken we vandaag Oostenrijk in. Het doel is de Wagendrischelhorn
van 2252 meter, maar dat blijkt te hoog gegrepen.Het pad is lastig en
er liggen sneeuwresten die in de schaduw nauwelijks wegdooien. In de
Windlöcher keren we om, waarbij Hans, Karien, Ron en Bertus net iets
boven de 2000 meter komen. De heen- en terugroute zijn de moeite meer
dan waard. Groen, kleurrijke larixen, stilte en impossante toppen
rondom. Op het laatst zitten we nog stil bij de Alte Traunsteiner
Hütte, de oude hut op Oostenrijks grondgebied.
Dinsdag
De ochtend begint weemoedig want Ellen en Ron gaan al naar huis om
dochter Tess uit te zwaaien voor haar wereldreis. Met z'n zessen
wandelen we op deze zonovergoten dag naar twee toppen. Eerst naar de Große Weitschartenkopf
(1979 meter). Hier houden we een hele lange pauze tezamen met talrijke
alpenkauwen. Ons panorma omvat de Hochstaufen in het noorden, in het
westen Wilde Kaiser, Karwendel en Zugspitze, in het zuiden de
Loferer Steinberge en Großvenediger en in het oosten Hohe Munde,
Dachstein, Hohe Priel en Höllengebirge. Na de pauze volgen we een
prachtig paadje naar de Große Bruder (1867 meter). Rond drie uur zijn we terug bij de hut waar we buiten zitten tot de zon definitief achter de bergen verdwijnt.
We hoeven pas om vijf uur bij de bus te zijn dus hebben we volop de tijd voor dezelfde route die Ellen en Ron een dag eerder deden. Eerst slingert die via kleine paadjes over de alm met jodelmuziek uit een hutje. Na pasje op 1635 meter begint het lange afdalen via de Alpa Steig. Het bovendeel is uitgesproken mooi. Koffie is er op een prachtig plekje met uitzicht op de Loferer Alm. De afdaling gaat over de romantische Alpa Alm. Na een kloof volgen eindeloze zigzaggen door het bos. De zon laat het in het dan afweten, maar het weer blijft lekker. Bij Zu den drei Brüdern in Reit drinken we wat op het terras en verruilen we wandelkleding voor reiskledij. Als ongelofelijke bonus weet de zon een spleet in de wolken te vinden en zet de hele westwand van de Reiter Alm in de schijnwerpers.
Terugreis
Met
de bus reizen we naar Bad Reichanhall en dan met twee treinen door naar
München. Daar slaan we opnieuw onze rugzakken op in de bagagekluizen en
daarna doen we lekker nostaligisch bij dé Italiaan bij het station. We
moeten lang wachten op een plekje maar daarna smaken de pizza's
wonderwel. Daarna brengt de City Night Line ons de nacht in. De
volgende ochtend zijn we met alweer eens met wat vertraging in Arnhem.